Άγνωστες πτυχές της ιστορίας στο φως
Μνήμες της νεότερης ιστορίας ζωντάνεψαν στη διάρκεια της χθεσινής παρουσίασης του βιβλίου του Γιάννη Μαντίδη, που πραγματοποιήθηκε στο ασφυκτικά γεμάτο «Αχίλλειο», σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης. Συμμετέχοντες και ομιλητές, οδηγήθηκαν νοερά σε ένα ταξίδι στις μνήμες του παρελθόντος, με επίκεντρο το βιβλίο του δημοσιογράφου -ερευνητή Γιάννη Μαντίδη με τίτλο «Σοφίκα Τοπάλη, θηλιά στη μνήμη» και πρωταγωνίστριες τρεις τραγικές γυναικείες φιγούρες, της Σοφίκας, της Λουκίας Τοπάλη και της Φιλίτσας Καλαβρού, οι οποίες κρεμάστηκαν στη μουριά της μικρής πλατείας των Κάτω Λεχωνίων, το 1944.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν από κοινού το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς και Ευβοίας και το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου. Για το βιβλίο μίλησαν οι: Kατερίνα Μιλτ. Πορφυρογένη, πρόεδρος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Νικολάου & Ελένης Πορφυρογένη, Δημήτρης Τσιλιβίδης, δρ. Θεολογίας-ερευνητής, Μηλίτσα Καραθάνου, πρόεδρος της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών και Δημοσθένης Κούκουνας, ιστορικός συγγραφέας και συντόνισαν οι Δημήτρης Χορταργιάς, πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς και Ευβοίας και Μαρία Σπανού, πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, σκιαγραφώντας με αδρές πινελιές τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, Γιάννης Μαντίδης δήλωσε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε μετά από την προτροπή των συγγενών των τριών γυναικών, οι οποίες κρεμάστηκαν στη μουριά της πλατείας των Κάτω Λεχωνίων, το 1944.
«Λέγεται πως την ιστορία την γράφουν οι, αρνητικώς ή θετικώς, μεγάλοι και επιφανείς. Εγώ νομίζω ότι η ιστορία είναι η συνισταμένη όλων των προσωπικών ιστοριών εκείνων των μικρών, ανώνυμων ανθρώπων, εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες των πράξεων και των γεγονότων που προκαλούν οι μεγάλοι και επιφανείς κάθε εποχής», επεσήμανε ο ίδιος. Το συγκλονιστικό βιβλίο του Γιάννη Μαντίδη, ρίχνει άπλετο φως στην τοπική ιστορία, ενώ όπως ομολογεί ο ίδιος «ένιωσα ότι ως δημοσιογράφος, έκανα κάτι περισσότερο απ’ τα συνήθη ρεπορτάζ, χωρίς γι’ αυτό να προσδοκώ επαίνους και βραβεία. Μου αρκούν οι νέοι άνθρωποι, παιδιά που μ’ αγκαλιάζουν και μ’ ευχαριστούν που έμαθαν την αληθινή ιστορία του τόπου μας, κυρίως τα αρνητικά μας, αυτά που δεν πρέπει να ξεχνούμε, γιατί αλλιώς θα υποχρεωθούμε να τα ξαναζήσουμε».Το μήνυμα που εξήχθη από τη χθεσινή βραδιά μνήμης και τιμής σε τρία τραγικά πρόσωπα της νεότερης ιστορίας, αποτυπώνεται, εν πολλοίς, στη δήλωση του Γιάννη Μαντίδη «εύχομαι να μας συνετίσει, αν μπορεί να μας συνετίσει, το δικό μου το βιβλίο».
ΣΥΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΤΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ: «Νιώθω θλίψη για τη γιαγιά που δεν γνώρισα»: ‘Εντονα συγκινημένη παρακολούθησε τη χθεσινή εκδήλωση η εγγονή της Φιλίτσας Καλαβρού, Φιλίτσα Ελευθεριάδου, η οποία μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τη γιαγιά που δεν γνώρισε και αναφέρθηκε στο βαθύ πόνο που ένιωσε η μητέρα της, Βασιλική, η οποία ορφάνεψε σε ηλικία 16 ετών. «Μεγάλωσα ακούγοντας την τραγική ιστορία από τη μητέρα μου. Όταν με έπαιρνε η μητέρα μου για να έρθουμε στο Βόλο με το τρενάκι, κάθε φορά που περνούσαμε μπροστά από τη μουριά, μονολογούσε «καταραμένο δέντρο, ποτισμένο με το αίμα αθώων» θυμάται η κ. Ελευθεριάδου, η οποία επισκέπτεται τακτικά, με ανάλογα συναισθήματα, τον τόπο του μαρτυρίου των τριών γυναικών, όπου σήμερα έχει ανεγερθεί μνημείο.Περιγράφοντας τα συναισθήματά της, η εγγονή της Φιλίτσας Καλαβρού, υπογραμμίζει ότι «νιώθω θλίψη για τη γιαγιά που δεν γνώρισα, δεν με πήρε στην αγκαλιά της, δεν με νανούρισε, δεν μου έφτιαξε παιχνίδια, δεν μου είπε παραμύθια και από τη μεριά μου δεν φώναξα «γιαγιά, γιαγιούλα μου», όπως όλα τα παιδιά, αυτό έχω να πω». Παράλληλα, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στο Γιάννη Μαντίδη, ο οποίος ερεύνησε και κατέγραψε ένα θλιβερό κεφάλαιο της ιστορίας, το οποίο συγκλόνισε όλη την Ελλάδα.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
(Ταχυδρόμος Βόλου 21.10.2016)
